Serra

Tre banditi

Facebook Twitter LinkedIn E-mail WhatsApp Telegram
Tre banditi
ISBN
978-88-86229-11-1
Co-editzione
-
Genia
Narrativa
Matèria
Testos literàrios clàssicos (chi pertocant totu sas èpocas)
Collana
I Fenicotteri n° 7
Annu editzione
1995
Logu editzione
Cagliari
Formadu
Pabìru
Pàginas
56
Rilegadura
Brossura e cosidura a filu refe
Mannesa
11 x 15 cm
Pesu
45 g
N° volumi
1
Figuradu
No
Limba de publicatzione
Italianu
Limba originale
-
Testu a fronte
-
Incruidu
-
Iscolàsticu
No
Disponibilidade
In cumèrciu
Distributzione

2,07 €

La nascita del mito del bandito sardo in un magistrale reportage giornalistico.
La nascita del mito del bandito sardo in un magistrale reportage giornalistico del giovane Sebastiano Satta (1867-1914), cronista, scrittore e studente a tempo perso nella vivace e colta Sassari di fine Ottocento.

[...] a cento anni di distanza, quell´intervista può giustamente essere considerata lo scoop di fine secolo, il primo e forse più grande della storia del giornalismo in Sardegna.

(I. Delogu, La Nuova Sardegna, 22/1/1995)
Sebastiano Satta

Sebastiano Satta (1867-1914)

Unu poeta de sos prus mannos de sa Sardigna, avvocadu, giornalista. Est nàschidu in Nùgoro in su 1867. Faende su militare, in Bologna, at pòdidu connòschere s´òpera poètica de Carducci. At istudiadu giurispudèntzia in Tàtari, inue at triballadu in su cuotidianu ´L´Isola´. A pustis de s´èssere laureadu, s´est fatu avocadu penalista, faendesi a bìdere po sa cumpetèntzia manna in cosas giurìdicas e po s´elocuéntzia
Est istadu unu poeta appassionadu in limba sarda e italiana: de importu mannu sunt sos Versi ribelli, de su 1893; s´ode Primo maggio, de su 1896; Canti barbaricini, del 1910; Canti del Salto e della Tanca, pubblicados a pustis de sa morte in su 1924.
Sas poesias de Satta naschent de unu sentidu de umanidade meda profundu e da una cosciéntzia sociale forte meda. At chèrfidu bene meda a sa terra sua, sa barbàgia, areste e bella in su matessi tempus, e d´ est aggradada in totu sas caras suas, mancari cussas pagu bellas. At sèmpere fatu a bìdere rispetu po sos bandidos chi, segundu a issu, fuint zente chi assimbizaiat a sos animales arestes, chertosos contra a un ordine sociale chi non fuit giustu e non si podiat atzetare. Sa poesia de Satta est duncas una poesia chi ammustrat totu sa tragédia manna de sa Sardigna, terra malafortunada, chi paret una mamma – préfica.
No at tentu una vida fàcile, po curpa de disgràtzias de famìglia, problemas de dinare, e de una salude pagu firma. At bìviu sos urtimos annos de sa vida paralizadu e est mortu in Nùgoro, in su 1914, a 47 annos.

Bibliografia

Alcune opere:

- Canti del salto e della tanca, Cagliari, Il Nuraghe, 1924.

Canti, a cura di M. Ciusa Romagna, Milano, Mondadori, 1955.

- Canti, a cura di G. Pirodda, Nuoro, Ilisso, 1996.

- I canti, Sassari, La Nuova Sardegna, 2003.

- Aurora, Giornale d´Italia, 28 novembre 1924.

- Il villaggio, Battaglia, Cagliari, I, 21-22, 1924.

- Sa ferrovia, Battaglia, Cagliari, I, 21-22, 1924.

- Caserma, notte in caserma, Il Nuraghe, II, 23, 1924.

- Lettere a Paolo Orano, Il Popolo d´Italia, 30 novembre 1924.

- Lettere inedite, Il Convegno, I, 1-2, gennaio-febbraio 1946.

- Lettere inedite, Il Ponte, Sassari, VII, 9-10, settembre-ottobre 1951.

- Lettere a Grazia Deledda, Ichnusa, Sassari, IV, 3, 1956.

- A Enricu Berlinguer, S´Ischiglia, Cagliari, 5, 1980.

- Versi inediti di Sebastiano Satta, Nae, III, 6, 2004.

- Leggendo ed annotando, a cura di S. Pilia, Cagliari, Centro di Studi Filologici Sardi/Cuec, 2005.

Inediti:

- I canti della culla, 1907, silloge di cinque liriche inedite custodite presso la Biblioteca del Consorzio per la pubblica lettura ‘S. Satta´, Nuoro.

- Poesie a Clorinda e a Vindice, manoscritto inedito custodito presso la Biblioteca del Consorzio per la pubblica lettura ‘S. Satta´, Nuoro.